Brak produktów w koszyku.
Jak dbały o urodę nasze Omy?
Zanim świat oszalał na punkcie kremów z kolagenem z morza japońskiego i maseczek z amazońskiej glinki, nasze śląskie Omy miały już swoje sprawdzone rytuały piękna. Bez kolorowych etykiet i cudownych obietnic – za to z mądrością pokoleń i szacunkiem do natury. W kuchni – pachnącej ziołami, mlekiem i świeżym chlebem – kryło się całe domowe SPA. I choć dziś na półkach mamy wszystko, ich metody wciąż budzą podziw… i działają.
Zioła zamiast szamponu
Włosy myto w naparze z pokrzywy albo liści brzozy. To nie tylko oczyszczało skórę głowy, ale też wzmacniało cebulki i nadawało pasmom blasku. A na koniec – płukanka z octu jabłkowego lub piwa. Dla objętości, miękkości i zdrowego połysku. Niektóre z Om mówiły, że lepszej odżywki nie znajdziesz – i coś w tym było.
Mleko, rumianek, śmietana – na twarz
Zamiast drogich toników, twarz przemywano wodą z mlekiem albo naparem z rumianku. A na noc? Olej lniany, rzepakowy – kilka kropel wklepywanych delikatnie w policzki. Gdy cera potrzebowała więcej troski – maseczka z miodu, ubitego białka lub gęstej śmietany. Efekt? Gładka, rozświetlona skóra bez jednej chemicznej formuły.
Peeling z kuchennej szafki
Cukier i olej – proste, skuteczne, genialne. Taki domowy peeling stosowano na dłonie, stopy i łokcie. Po ciężkim dniu w pralni czy przy kuchennym piecu – kąpiel w wodzie z siemieniem lnianym lub resztką obłoczek ziemniaczanych przynosiła ulgę i miękkość.
Piękno z codzienności
Omy wiedziały jedno: uroda to nie tylko pielęgnacja. To też ruch, praca w ogrodzie, warzywa z pola, zupy gotowane na wolnym ogniu i świeże powietrze. Nie potrzebowały filtrów ani fit-słów – wystarczył im spokój, rytm dnia i mądrość przekazywana z matki na córkę.
